مشاوره تنهایی و پوچی

سلام، من یک مرد ۳۴ ساله‌ام، با مدرک کارشناسی ارشد در رشته نرم‌ افزار. سال‌ ها تلاش کردم، شب‌ ها رو با امید فردا صبح بیدار موندم، زحمت کشیدم، جنگیدم... اما هیچ‌ چیز به دست نیاوردم جز خستگی و حس پوچی. هر قدمی که برداشتم، انگار فقط دور خودم چرخیدم. انگیزه‌ام ته کشیده، نمی‌دونم آخر این راه به کجا برسه. فقط یه چیز رو خوب می‌دونم: دیگه بریدم. خسته‌ ام از ساختن و خراب شدن، از تلاش بی‌ ثمر، از انتظار های بی‌ پاسخ. گاهی آرزو می‌کنم همه‌چیز زودتر تموم بشه... شاید اون‌ور این خستگی، یه نقطه‌ ی آرام باشه. کسی راه حلی داره بگه جز حرف های انگیزشی